Het slapende dienstverband en het derde ziektejaar

Is de werkgever de transitievergoeding verschuldigd in het derde ziektejaar?

De Hoge Raad heeft in het zogeheten Xella-arrest bepaald dat de werkgever na twee jaar arbeidsongeschiktheid van de werknemer moet instemmen met een voorstel van de werknemer tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden onder toekenning van de transitievergoeding. Hierop bestaat één uitzondering, namelijk het geval dat de werkgever een gerechtvaardigd belang heeft bij instandhouding van de arbeidsovereenkomst.

Loondoorbetaling in het derde ziektejaar

Bij de kantonrechter in Gelderland speelde de volgende kwestie over een slapend dienstverband.
Een werknemer is reeds twee jaar arbeidsongeschikt maar de werkgever is op grond van de toepasselijke Cao verplicht om in het derde ziektejaar nog 70% van het gebruikelijke loon aan de werknemer door te betalen. Gedurende dit derde ziektejaar bereikt de werknemer de pensioengerechtigde leeftijd en eindigt de arbeidsovereenkomst van rechtswege.

De werknemer stelt dat werkgever in strijd heeft gehandeld met goed werkgeverschap omdat deze niet heeft meegewerkt aan beëindiging van de arbeidsovereenkomst onder betaling van een transitievergoeding voordat de arbeidsovereenkomst vanwege het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd van rechtswege eindigde. Daar is de werkgever het niet mee eens omdat hij van mening is dat van een slapend dienstverband geen sprake was aangezien hij nog 70% van het gebruikelijke loon had doorbetaald tot aan de pensioengerechtigde leeftijd. Daarom was volgens de werkgever de arbeidsovereenkomst niet inhoudsloos geworden in de zin van het Xella-arrest.

Is sprake van een slapend dienstverband?

De kantonrechter oordeelt dat onder deze omstandigheden geen sprake is van een slapend dienstverband als bedoeld in de Xella-uitspraak. De Hoge Raad heeft in die uitspraak een slapend dienstverband namelijk gedefinieerd als "een dienstverband dat een werkgever na twee jaar arbeidsongeschiktheid van een werknemer niet heeft opgezegd, hoewel hij daartoe wel bevoegd is, en waarbij hij de werknemer geen loon meer betaalt."

Aangezien de werkgever ook na ommekomst van de 104 wekenperiode van de arbeidsongeschiktheid 70% van het gebruikelijke loon was blijven doorbetalen en de werknemer recht was blijven behouden op Cao-verhogingen, eenmalige Cao-uitkeringen, de eindejaarsuitkering, voortzetting van de pensioenopbouw, vakantietoeslag en het extra persoonlijk budget, werd niet voldaan aan genoemde definitie van een slapend dienstverband. De arbeidsovereenkomst was niet in de zin van het Xella-arrest inhoudsloos geworden.

Geen transitievergoeding

Nu van een slapend dienstverband geen sprake was, was de werkgever niet op grond van het goed werkgeverschap gehouden zijn medewerking te verlenen aan de door werknemer verzochte beëindiging van de arbeidsovereenkomst (onder betaling van een transitievergoeding) vóór de datum waarop de arbeidsovereenkomst door het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd van rechtswege eindigde.

Er zullen ongetwijfeld nog vele rechtszaken gevoerd worden over het vraagstuk van het slapende dienstverband. Wij zullen u daarover blijven informeren. Heeft u vragen over het slapend dienstverband? Neem dan contact op met ons Team Arbeidsrecht!