Arbeidsrecht & Privacy: zieke werknemers

Over een zieke werknemer wordt verschillende informatie verzameld. Als werkgever moet u immers kunnen beoordelen of loon moet worden doorbetaald en u wenst een zieke werknemer zo snel mogelijk weer aan de slag krijgen. Aan de andere kant heeft een zieke werknemer ook recht op privacy. Wat is toegestaan?

Werkgevers mogen aan een zieke werknemer gegevens vragen die noodzakelijk zijn voor de re-integratie of begeleiding van de werknemer en om te kunnen beoordelen of het loon moet worden doorbetaald. Voorbeelden van noodzakelijke gegevens waarnaar mag worden gevraagd zijn:

  • het telefoonnummer waar de werknemer te bereiken is;
  • hoe lang de ziekte vermoedelijk gaat duren;
  • of er lopende werkzaamheden en afspraken zijn;
  • of de werknemer onder een vangnetbepaling van de Ziektewet valt;
  • of de ziekte van de werknemer verband houdt met een arbeidsongeval;
  • of er sprake is van een verkeersongeval met regresmogelijkheid.

Als werkgever mag u niet informeren naar de aard en de oorzaak van de ziekte. Een werknemer mag dit uiteraard wel vrijwillig mededelen, maar dit mag dan niet worden geregistreerd. Alleen in uitzonderlijke gevallen mogen gegevens over de aard een oorzaak van een ziekte in het personeelsdossier worden opgenomen, bijvoorbeeld wanneer een werknemer epilepsie heeft en collega's hiervan op de hoogte moeten zijn.

Medische informatie mag alleen worden verwerkt door de arbodienst of bedrijfsarts. Deze informatie mag dus niet met de werkgever worden gedeeld. De arbodienst of bedrijfsarts geeft aan de werkgever alleen die informatie door die nodig is om te beoordelen of het loon moet worden doorbetaald en die nodig is voor verzuimbegeleiding en re-integratie.

De instantie die toeziet op naleving van de privacywetgeving is de Autoriteit Persoonsgegevens (AP). Als privacyregels worden geschonden dan kan de AP overgaan tot handhaving. Onlangs heeft de AP een werkgever een last onder dwangsom opgelegd omdat deze bij ziekteverzuim ook de mate van arbeidsongeschiktheid registreert, zonder beoordeling door de bedrijfsarts. De door de AP opgelegde last houdt in dat de werkgever binnen twee maanden haar registratiewerkwijze moet aanpassen, waarna zij een dwangsom van € 5.000 per week verschuldigd is, tot een maximum van € 50.000, als de opgelegde maatregel niet tijdig of volledig is uitgevoerd. Niet-naleving van privacywetgeving kan dus een kostbare aangelegenheid zijn. De betreffende werkgever heeft nog via een kort geding getracht om het dwangsombesluit te laten schorsen, maar bij de voorzieningenrechter ving de werkgever bot. Geoordeeld werd dat het vaststellen of en in welke mate een werknemer ziek is, uitsluitend een taak is van de bedrijfsarts. Zonder raadpleging van een bedrijfsarts mag een werkgever slechts registreren dat een werknemer zich heeft ziek gemeld. De AP was dus terecht tot handhaving overgegaan.

Let erop dat u in geval van ziekmelding van een werknemer tijdig een bedrijfsarts of arbodienst inschakelt en dat u zich kundig laat adviseren over de verwerking van persoonsgegevens van uw (zieke) werknemers.